Hier dé oplossing voor de ecologische én economische crisis!
Thomas Rau ontwikkelde het vernieuwende, inspirerende principe waarbij je niet voor een product, maar enkel het gebruik er van betaalt.
Je leent als het ware het product en betaalt enkel voor de dienst die het product levert en niet voor de grondstoffen en het bezit van het product. Het product zelf blijft daarbij eigendom van de leverancier. We gaan dan van ver-bruiken naar ge-bruiken.
Voorbeelden
Als je verlichting wilt, koop je geen lamp meer, maar betaal je enkel nog voor het aantal uren licht dat je wilt hebben. Of voor je vuile was schaf je geen wasmachine meer aan, maar betaal je enkel voor het aantal wasbeurten.
Andere verhouding tussen producent en consument
Door dit principe krijgen we als consument een heel andere rol. We hoeven hierdoor immers geen bezittingen meer na te streven.
Ook verandert de verhouding tussen producent en consument totaal!
Nu is het nog zo dat de producent ons als consument verleidt zijn product te kopen en na de aankoop is het klaar. Maar met Rau zijn principe is er sprake van een contract tussen producent en consument gedurende de gehéle gebruiksduur. Daarmee worden we door producenten dus niet meer slechts gereduceerd tot afzetkanalen maar beschouwd als bruikleners van hun producten.
Optimaal energierendement
Rau zegt ook dat hij geen energierekening van de producten wilt hebben en de stroom niet gaat betalen die de producten verbruiken, ook dat is voor de rekening van de producent. Hij betaalt enkel voor de dienst die het product levert.
Producenten zullen hierdoor het energierendement van hun producten (eindelijk) gaan optimaliseren!
Efficiëntere apparaten
Dit principe gaat veel verder dan huren of leasen, want nu blijft de producent zelf eigenaar van het product. En daardoor zullen zij het product veel efficiënter gaan fabriceren:
“De wasmachine die nooit meer stuk gaat, die hebben we al lang, maar die gaan we natuurlijk niet op de markt brengen.
De pomp moet na drie jaar stuk, dat rubbertje moet na vier jaar er uit en die printplaat moet na vijf jaar vervangen worden.
Maar als wij nou verantwoordelijk worden voor die performance, dan gaan we veel betere machines op de markt brengen.”
Recycling grondstoffen
Doordat producenten eigenaar van het product blijven, zijn ze dus ook verantwoordelijk voor de ontmanteling. En kunnen ze de grondstoffen weer hergebruiken in hun nieuwe producten. Hun producten zijn voortaan dus grondstofbanken, waarin waardevolle grondstoffen tijdelijk zijn opgeslagen.
Daarmee zal de afvalberg aanzienlijk verkleind worden en ook de uitputting van grondstoffen verminderen.
Dé oplossing voor milieuproblematiek én economische crisis
Het huidige economische model is niet in staat om de milieuproblematiek en de ecomische crisis op te lossen. Ook de groene economie is daartoe niet in staat, zo blijkt uit het boek De mythe van de groene economie.
Het principe van “performance-based-consumption” of circulaire economie heeft vergaande gevolgen. Want de verhouding tussen producent en consument wordt positief veranderd, producten worden geoptimaliseerd wat betreft energierendement en efficiëntie en er is geen lineaire levenscyclus van apparaten meer maar een circulaire waarbij een continu hergebruik van grondstoffen plaats vindt.
Daarmee is de circulaire economie volgens mij dé oplossing voor zowel de milieuproblematiek als de economische crisis!
Lees ook:
– Hypotheek aflossen
– We zijn hypotheek-vrij!
– Leven zonder geld
– Groen geld
– Een betere wereld en meer rente
– Meer vrijheid met contant betalen
Vind je deze blog inspirerend?
Steun onze vereniging, word donateur en geniet van de voordelen!
Mijn nieuwe blogs over onze eco-lifestyle in je mailbox?
Schrijf je dan in op de Nieuwsbrief.
Of neem een kijkje in mijn Webwinkel of Boekenwinkel waarmee je onze vereniging ondersteunt zonder dat het jou extra geld kost.
Interessant stukje. Het lijkt mij ook een goede en zeker ook groene oplossing.
Groetjes Esmee
Interessante denkpiste. Ik vond het boek “de mythe van de groene economie” ook echt een eye opener.
Heel interessant. Dit vraagt wel wat denkwerk om te weten te komen of het ook realistisch is of kan zijn. Alvast een goed thema voor een boek om via een fictieverhaal te tonen wat de voordelen zouden zijn, en welk een aardbeving in onze gewoonten (en die van de producenten) het zou teweeg brengen. Vooral de producenten zouden in andere termen dan dividenden, winstmarges en kostprijzen moeten redeneren, en zich opnieuw op de klant richten. Ben nieuwsgierig…
Eddy
Schitterende nieuwe manier van denken, consumeren en produceren. Inderdaad DE oplossing. Helaas is het wel realistisch, maar niet haalbaar door de top van de business. Die denken in lineaire opgaande winst-cijfertjes, niet in circulaire efficiency. Laat staan dat ze de verantwoordelijkheid willen dragen samen met de consument.
Ik ben net zo nieuwsgierig als Eddy!
Het boek “De mythe van de groene economie” is echt super. Als elke mens dit boek zou lezen, zou er volgens mij een héél positief debat kunnen ontstaan. En dat zou ongetwijfeld solidariteit voor elke medemens en respect voor alles wat leeft opnieuw sterk doen opborrelen:-)
Spijtig genoeg zal dé oplossing van ecologische en sociale crisis er maar kunnen komen indien we ons dominant individualistisch jasje opnieuw willen ruilen voor een warm solidair truitje. En dat is tegenwoordig niet gemakkelijk want dat betekent meer dan ooit tegen de alles vernietigende neoliberale stroom ingaan!
En persoonlijk vergt dat heel veel energie. Als voorbeeld wil ik hier de verslaving aan een EIGEN auto aanhalen. Wij hebben enkele jaren geleden heel bewust onze eigen wagen weggedaan. We proberen zoveel mogelijk met bus, bakfiets, fietskar… te doen. Dat vraagt vaak wat meer inspanning,we kunnen daardoor niet oneindig veel activiteiten plannen, maar we leren er ook veel rustiger door leven. En als we een wagen nodig hebben, maken we gebruik van autodelen. De dichtsbijzijnde standplaats is wel een kwartiertje fietsen en dat kan in de winter en ’s avonds toch wel zwaar doorwegen. Maar als ik een tiental mensen zou vinden die bereid zijn om eventueel hun tweede wagen te ruilen voor autodelen, dan zou er eventueel een dichtere standplaats kunnen komen. Wel, na drie jaar heb ik nog bijna niemand gevonden. Iedereen heeft wel een excuus om zelfs de tweede eigen wagen te houden. En dan denk ik vaak dat het onmogelijk is geworden om die verslaving in onze maatschappij weg te krijgen. Dat maakt me vaak moedeloos, maar toch blijf ik voortdoen en hopen dat het tij nog tijdig kan gekeerd worden!!!
Lieve groetjes,
Griet
The Venus Project – Jacque Fresco
het kan nog beter; de producent en de consument worden EEN, in een nieuw type samenwerking, nl de multifunctionele productie-coöperatie zonder winstdoel. Daar maken en gebruiken alle leden zelf de nodige spullen, ofwel gebruiken wat verzameld wordt uit de afvalmaatschappij en recyclen het indien nodig.
Er wordt niks meer gekocht, maar hooguit geruild . Energie wordt door de coöperatie zelf opgewekt, en er wordt dus geen geld meer betaald aan een energiemaatschapij van buiten. Alles zelfvoorzieningsproductie.
Daarover gaat mijn boek: Een nieuwe samenleving op cooperatieve grondslag, zonder bureaucratie en belastingen, zonder werkloosheid en armoede en zonder georganiseerde criminaliteit. Ik verneem graag jullie commentaar.
Hoi,
Het probleem is wat aan deze gedachte allemaal vooraf moet gaan om hem bewerkelijkheid te maken. Dat lukt niet als we onze kinderen uiteindelijk opvoeden met economische doelen als uitgangspunt op school. Tegenwoordig de ene citoscore naar de de andere, allerlei opleidingsvormen die meer en meer gericht lijken op het bedrijfsleven. Het draait om presteren en het is duidelijk: wie presteert verdient geld. Economisch denken. We hebben een financiele telegraaf, we hebben het financiele dagblad en de Financial Times. We hebben op de TV schijnbaar behoefte aan het nieuws wat de stand van zaken is met het “consumenten vertrouwen”. Relateer dat eens aan de hoeveelheid info die we krijgen op andere punten, met name het milieu. Is er een vast deel in een krant waar we constant kunnen lezen over het milieu, broeikaseffect etc? Nee. No one cares. Als we onze jeugd blijven opvoeden met met name een goede persoonlijke economie als belangrijkste uitgangspunt. Het moeten presteren en bijdragen aan maatschappij en vooral aan de welvaart en economie dan gaan we een compleet andere vorm van denken niet realiseren.
@Jorge Sereno: Ben het met je eens dat op school en ook bij veel mensen persoonlijk helaas het economisch gedachtegoed dominant is. De jeugd heeft de toekomst en daarom is het inderdaad van belang hen met andere idealen groot te brengen.
Ik vind heel tof om te zien hoe de eco-opvoeding van onze kindjes ook invloed heeft op hun vriendjes en klasgenootjes. En zij spreken daar thuis ook weer over.
En zo komt de verandering van onderaf, van individuen zelf. Progressieve verandering zal nooit van bovenaf opgelegd worden, beleidsmakers volgen enkel het volk (in de hoop zo stemmen te winnen), zij zijn reactief, dus het zijn wij die dé proactieve verandering moeten laten zien!