Redenen om niet op reis te gaan:2. Je zou leren hoe belangrijk het is om in harmonie met de natuur te leven.
3. Je zou door de eenvoud van andere culturen overtuigd worden ook meer eenvoudig te leven en blij te zijn met wat je wél hebt.
4. Je bewondert wijsheid, rust, geluk van mensen die nog nooit hun land of zelfs maar hun regio verlaten hebben. Mensen die bijna niets bezitten, maar volop in het leven staan.
5. Met reizen steun je ontwikkelingslanden.
6. Vakantie is ontspanning.
Het vliegverkeer is de snelst groeiende sector van CO2 uitstoot!
Als de luchtvaartsector zo blijft groeien, dan hebben alle inspanningen om huizen te isoleren en minder vlees te eten geen zin meer!
Vliegen is ook bijzonder on-democratisch, want nog maar 5% van de wereldbevolking zat ooit in een vliegtuig.
Maar vliegen blijkt helaas een vanzelfsprekenheid te zijn in onze maatschappij. Het is ook een taboe om mensen daar op aan te spreken.
Ze verwijzen dan altijd naar de politiek, industrie, bedrijven, etc die zich maar meer moeten gaan inzetten. Of ze proberen hun gedrag goed te praten door te zeggen dat ze netjes hun afval scheiden, een dag per week geen vlees eten of vaker de fiets pakken.
Ze voelen zich dus totaal niet verantwoordelijk voor de negatieve impact die zij zelf veroorzaken. En vliegen heeft daarnaast een veel grotere impact dan afval scheiden of besparen, vlees eten en auto rijden!
Onderstaand filmpje geeft deze impact concreet weer:
Tekst op het einde van het filmpje:
An average european flight produces over 400kg of greenhouse gasses for every passenger
that's the weight of an adult polar bear!
Vlieg-taks
Met een systeem van vliegtuigtaksen is dit niet het geval. Rijke mensen kunnen in dat geval naar believen blijven vliegen terwijl minder welgestelde toeristen uit de boot vallen. Ook is er daarbij geen limiet aan het aantal vliegreizen.
Vroeger, toen mijn vriend en ik nog jong waren en geen kinderen hadden, deden we veel hike-vakanties. Tent, matje, slaapzak, pannen, voeding, kleding, alles in een tas op de rug en wandelen.
We wandelden in de Sloveense bergen, Pyreneeën, deden de WestHighlandWay in Schotland en de BurrenWay in Ierland.
Heerlijk, wandelen in de natuur en alles wat je nodig had op de rug.
En toen kwamen er kindjes en verhuisden we naar de Ardennen. Een prachtige omgeving in onze achtertuin, geen nood meer om vakantie te gaan. En met kleine kindjes zijn daguitstapjes ook veel praktischer.
Eerder schreef ik al dat we in de vakanties vaak wandelen naar een jeugdherberg, daar overnachten en de volgende dag weer terug wandelen. Zo hebben de kindjes een doel om ergens naar toe te wandelen en zijn ze meer gemotiveerd.
De kindjes dragen dan hun flesje water, pyama, tandenborstel in hun eigen tas op de rug.
Dat wandelen ging steeds beter, ze maakten steeds meer kilometers zonder te zeuren. En het begon bij ons en bij hen te kriebelen om (weer) te gaan hiken, een meerdaagse vakantie met tent en alles op de rug.
Eind juli besloot ik eens een tochtje in Luxemburg uit te gaan stippelen.
Mijn vriend wilde het liefste gaan wildkamperen, hij vond campings met zwembaden, speeltuinen en veel mensen op elkaar gepropt niet zo geweldig idee. Ik houd ook van de rust, maar mij leek het voor de kindjes wel fijner als ze na een wandeltocht “beloond” werden met kinder-vertier zoals speeltuin en zwembad/rivier.
Zandkasteel met bloemetjes versierd
Blij met de leeszaal op de camping.
Boekenkast was eerst wanorde, kon het niet laten met mijn boeken-adoratie om ze allemaal mooi netjes te zetten.
Nog gezocht naar natuur-campings, maar zo keurmerk was er in Luxemburg niet en sommige campings zagen er wel al natuurlijk uit, geen zwembad maar rivier en zonder kinder-animatie-team.
Het werd dus een 8-daagse tocht van camping naar camping wandelen.
We kozen voor 4-persoontent, veel lichter dan 5-persoonstent. En past ook prima!
De kinderen droegen in hun tas zelf hun fles water, kleding, regenjas, regenhoes voor de tas, pet, zwemkleding en lichtgewicht handdoek.
Mijn vriend en Olaf wilden naast een wandelvakantie ook op fietsvakantie. Dus ik had voor hen een mooie fietsroute uitgestippeld van thuis naar onze eerste camping in Luxemburg. Zij gingen dus echt vanuit thuis op vakantie, ze waren zo trots!
Ik ging dan met Linde en Hugo met de auto daar heen.
Dan konden de fietsen daarna in de auto die op de camping bleef staan en vanuit die camping zou de gezamelijke wandelvakantie dan beginnen.
En daar gingen we en route, vol positieve moed!
Maar voor Hugo was het met zijn drie jaar best pittig.
Het was ook moeilijk, de afstand en tempo waren voor Linde (5) goed, Olaf (7) wilde sneller lopen, maar voor Hugo was het te ver.
Dus we besloten na twee dagen Hugo zijn spullen in onze tas erbij te proppen, zodat hij zonder rugzak hoefde te lopen. Niet dat die zo zwaar was, maar er viel letterlijk een last van zijn schouders af. En toen ging het beter.
Linde en Hugo samen hand-in-hand
Olaf wilde daarentegen meer bagage in zijn tas. Hij wilde stoer ook zelluf zijn slaapzak en matje dragen. En hij kreeg het voor elkaar om ook zijn slaapzak nog in zijn tas erbij te proppen. Linde wilde natuurlijk niet onderdoen en propte ook haar slaapzak in haar tas.
En volgend jaar willen ze hun eigen hike-tas, net als papa en mama, zo hoeven wij minder te dragen.
Wat een lieverds hè, want het was best pittig voor ons, mijn vriend had 18-20 kilo op zijn rug, ik 15 kilo.
Zodra Olaf en Linde konden klimmen, waren het berggeiten
en konden we ze niet meer bijhouden.
En soms als we al uren gelopen hadden of het begon te regenen, pakten we de bus naar het dorp van de camping. Ook een keer gelift met ons vijfjes en onze tassen.
Het mocht immers wel leuk blijven, we wilden niet dat de kinderen de vakantie als afzien zouden beschouwen, want dan wilden ze nooit meer op hike-vakantie. En we wilden juist dat ze enthousiast raakten!
We hadden al paar uur gelopen, kindjes werden moe, dus met de bus naar de camping.
Na wat eten en rusten “even” naar het meer, toen ze verderop surfers bezig zagen,
moesten ze ze dichterbij zien en zo konden ze opeens nog paar kilometer extra lopen!
Waarom zou je voor een houten bruggetje kiezen,
als je ook over rotsen kunt klauteren?
Hugo helpt met koken
Op het einde van de vakantie vroegen we aan de kindjes wat zij volgend jaar liever wilden doen: wildkamperen of campings? Olaf wilde wildkamperen, Linde campings voor speeltuintjes, Hugo had er nog geen mening over.
Dus volgend jaar gaan we trip doen met combi van campings en wildkamperen.
Onderweg bramen en appeltjes plukken
Op een geven moment kwamen we camping waar ik echt wel heel veel geld voor plaatsje moest betalen. Ik vroeg of er geen goedkopere optie was?
“Ja, een plekje maar dan heb je geen elektriciteit.”
“Prima”
“Heb je dan geen elektriciteit nodig?”
“Nee hoor.”
We hebben tijdens acht dagen slechts enkel één keer ons fototoestel uurtje opgeladen in de douche-ruimte. Voor de rest geen elektriciteit nodig gehad.
Ik tegen Linde: “Waarom sta je hier nu opeens stil?”
Linde: “Ik ben van de stilte en de Aarde aan het genieten.”
Linde wilde wel met klooster op achtergrond op de foto…
We steken de rivier over en lopen verder op het pad naast de rivier.
Linde: “Ik loop op het water.”
Ik: “Nee, we lopen nu naast het water.”
Linde: “Maar in de Aarde zit toch water en ik loop op de Aarde, dus ik loop op het water. Dat wist jij niet hè!”
Ik: “Het is maar goed dat ik zo een slimme dochter heb.”
... Olaf wilde niet met stomme gebouwen op de foto, maar met mooie bomen...
(zijn woorden)
Olaf: “Eigenlijk hebben we niet veel nodig hè mama, een tent om te slapen, kleding, eten en water.”
Ik: “Inderdaad, we hebben heel veel dingen allemaal niet nodig.”
Even pauze.
Ik: “Misschien kun je dan na de vakantie je kamer gaan opruimen en de spullen die je niet meer nodig hebt wegdoen of weggeven.”
Olaf reageert niet, maar je hoort hem nadenken. En na de vakantie gaat hij, hij die altijd alles wil bewaren en nog geen snippertje papier wil weggooien, spontaan zijn kamer opruimen. Yes!
... en Hugo met allebei.
Linde tegen Hugo: “Hugo doorlopen”
Hugo: “Ik doorloop hè.”
Steentje bijdragen
Want twee jaar eerder waren we ook al in de Drôme en wilden een trektocht gaan ondernemen. Maar tijdens een bergwandeling viel ik en brak ik mijn pols. Die pijn was erger dan een bevalling. Het begon toen natuurlijk ook te onweren en dus moest ik met gebroken pols, viel bijna flauw van de pijn, in het onweer, kinderen in paniek, die bergwandeling afmaken om bij de auto te geraken. Toen uur rijden over kronkelige weggetjes naar het ziekenhuis om foto's te maken. Bleek het een gecompliceerde breuk te zijn, moest ik naar ziekenhuis nog een uur verderop om te laten opereren waarbij er een stuk ijzer in mijn pols geplaatst zou worden. Die operatie kon die dag niet meer plaatsvinden, dus nacht in het ziekenhuis blijven. Mijn vriend en kinderen moesten toen in die drukke stad een hotelletje zoeken. Volgende dag geopereerd, pols in het gips en pijnstillers met opium (!) gekregen, oftewel de bergwandelingen hebben we die vakantie maar niet meer gedaan.
2018: tijdens bergwandeling gecompliceerde polsbreuk opgelopen, wachten op operatie
Maar ik wilde de angst die ik daardoor had opgelopen overwinnen en dus in 2020 een pittige berghut-tocht uitgestippeld met 1250 meter hoogteverschil!
2020: Berghut-tocht, Linde (8), Hugo (6) en Olaf (10)
Halverwege waren we echt kapot en het steilste stuk moest nog komen. We twijfelden om terug te gaan. Als ik het verhaal naderhand aan iemand vertelde, denk je echt, wat doe je jezelf toch aan?
Maar het toffe is dat je tijdens zo een tocht dus mensen tegenkomt die allemaal dat soort wandelingen maken. Er waren locals die deze tocht op slechts één dag naar boven én naar beneden liepen. Dan denk je, wij doen er twee dagen over.
Of een gezin met kinderen, die een meerdaagse huttentocht deden en over de stenen sprongen.
En je wordt zo aangemoedigd door die anderen dat je je grenzen wilt verleggen. En iedereen is onderweg aardig en zegt wat tegen elkaar, hoe ver het nog is en vol lof tegen onze kinderen dat ze het knap vinden dat ze dit doen met hun eigen bepakking op de rug. En die zijn dan zo trots dat ze weer enthousiast verder willen en rennen de volgende helling op, terwijl ik me dan met moeite ook maar weer omhoog hijs ;-)
Halverwege, je ziet steile stuk dat we nog omhoog moeten
Het was heet (35°-40°) en ik had gelezen dat de bron boven op de berg daardoor ver droog stond en je dus niet de zekerheid had dat er water was.
Oftewel veel water meenemen (zwaar!) en de eerste dag niet te veel drinken, pas als we wisten dat we ons water konden bijvullen, mochten we royaal aan de drinkflessen lurken.
En het was corona-tijd, de tourist info had gezegd dat berghut dicht zou zijn, dus voor de zekerheid ook maar onze tent meegenomen, oftewel zware tas.
Het was zwaar, afzien, trillende benen van vermoeidheid, ik was bang op de smalle paadjes waarbij de afgrond naar beneden naast je ligt...
Maar als je dan boven komt en de hut ziet, ben je zo blij dat je het gehaald hebt, dat ik mijn angst heb overwonnen!
Die nacht heb ik niet geslapen, mijn lijf trilde de hele nacht nog na van de adrenaline.
Op de top, TROTS, we hebben het gehaald, berghut in zicht
Hugo is altijd al een kind dat gefascineerd is door hoogte, die moet in de hoogste bomen klimmen, paadjes naar boven wandelen, vragen waar de lucht begint en dromen dat hij de wolken kan aanraken.
Toen we boven kwamen en het immense uitzicht hadden, zei Hugo (6) met tranen in zijn ogen:
"Ik had nooit gedacht ik zo hoog zou klimmen,Dan weet je waarvoor je het doet!
mijn droom om zo hoog in de lucht te zijn is uitgekomen."
Uitzicht
En wat herinner je van een vakantie, niet die dag dat je over een markt geslenterd heb of in de rivier hebt gezwommen, maar dat je grenzen, lichamelijk en geestelijk, hebt verlegd!
En de kinderen waren zo ontzettend trots op zichzelf, dat ze een berg hadden beklommen, dat ze hun bepakking zelf droegen, dat ze in berghut hebben geslapen. Echt zo boost voor hun zelfvertrouwen, die herinnering en trots neemt niemand ze meer af!
Vorig jaar hadden we op een camping mooi ruim plekje tussen de bossen. Maar we gingen dus die berghut wandeling doen en toen we terugkwamen was ons plekje bezet, terwijl we gevraagd hadden dat voor ons vrij te houden. Kregen we een ander plekje aangeboden tussen campers en caravans, dacht het dus niet, ik ga echt niet op een recht afgebakend stukje met slechts paar vierkante meter tussen al dat pompeus blik zitten.
Dus hup, andere camping gezocht, waar we wel ergens vrij konden staan.
En dan is het dus wel fijn dat je door die auto de vrijheid hebt om dat te kunnen doen.
Of als het slecht weer is, dat je naar andere regio kunt trekken of eerder naar huis kunt gaan. Wat met een bus/treinreis helaas niet mogelijk is omdat je dan tickets voor bepaalde dag hebt geboekt.
Tevens vind ik Frankrijk een prachtig en afwisselend land qua natuur, dus waarom verder weg zoeken als je zo dicht bij al zo optimaal kan genieten!
Kaartlezen is vast onderdeel van de tocht
Zo zalig om zo een prachtige hike-omgeving gewoon als achtertuin te hebben!
Dat je spontaan kan vertrekken als het mooi weer is.
Na een lange tocht, even verkoeling zoeken in de rivier
In de wintermaanden als het te koud is om te kamperen, pakken we een jeudherberg of B&B. Je kan natuurlijk ook kamperen in de winter, er zijn genoeg bikkels die dat doen en het een sport vinden om zodra er sneeuw ligt een bivaktocht te gaan doen. Maar zo een die-hard ben ik niet ;-)
Olaf is moe en we zijn pas op een kwart van de route,
onder zie je het dorpje waar we gestart zijn
Olaf en Linde die vaak ruzie hebben, houden bij het bereiken van de top elkaars hand vast,
omdat ze samen zichzelf hebben overwonnen!
Of als je een camping kiest, pak dan de sobere campings, zonder zwembad en kinderanimatie-team. Scheelt in prijs, maar vooral als ik een dag in de natuur heb gewandeld, kan ik die drukte van die krijs-campings echt niet aan ;-)
En check of er op de camping trekkersplekken zijn, die zijn goedkoper én zo zit je niet claustrophobisch ingeblikt tussen de caravans en campers.
Nieuw initiatief is "Welcome to my Garden", waarbij je gratis bij mensen in hun tuin mag slapen, heel tof!
Ruime plek en picknicken in de schaduw onder bomen, heerlijke locatie
Het kampeermateriaal is een aanschaf, maar dat verdien je zo terug als je vergelijkt wat een normale vakantie kost.
En je hoeft niet gelijk voor de ultieme versie te kiezen. Wij vervangen ieder jaar iets. Zo hebben we jarenlang rondgelopen met een vormeloze hike-rugzak van dertig jaar oud van mijn vriend zijn zus. Die hebben we vorig jaar vervangen door een degelijke hike-rugzak. En dit jaar hebben we kleinere en lichtere matjes gekocht voor de twee slaapmatjes die kapot waren.
En je kan veel kwalitatief kampeermateriaal ook 2ehands kopen!
Zo krijg je in de loop der jaren een steeds betere en lichtere uitzet.
Onze hike-hoek
Op de overloop hadden wij een verloren hoek. Daar heb ik nu stellagekasten gezet en daar als ons hike-materiaal netjes op uitgestald: tent, matjes, slaapzakken, kookgerei en natuurlijk mijn dikke map met wandelkaarten en reisboeken. En naast die kasten hangen onze hike-tassen.
Zonde om iets waar we trots op zijn op zolder weg te stoppen. En zo zien we als de trap op/aflopen altijd ons hikemateriaal en worden we getriggerd om er weer op uit te trekken.
Wist je dat er ook Europese fietsroutes zijn? Voor als je meer zin hebt in een fietsvakantie. Ook deze kaarten staan in mijn Kennisbank.
In mijn Boekenshop vind je prachtige boeken om je te laten inspireren voor hiketochten...
...als ook praktische reisgidsen met meerdaagse wandel/fiets-routes.
En in mijn Webwinkel vind je een uitgebreid aanbod in hike-materiaal.
Door in mijn Webwinkel en/of Boekenshop te kopen, kost jou niks extra, maar steun je onze vereniging en kan ik jou blijven inspireren. Alvast bedankt!
Inspirerende filmpjes en documentaires over dit onderwerp (en alle andere onderwerpen) kun je bekijken op mijn Films & docs-pagina.
Deze pagina is enkel beschikbaar voor donateurs.
Word ook donateur en krijg toegang tot 302 video's!
Artikels, achtergrondinformatie en bronnen over dit onderwerp (en alle andere onderwerpen) kun je bekijken in mijn Kennisbank.
Deze pagina is enkel beschikbaar voor donateurs.
Word ook donateur en krijg toegang tot ruim 150 artikels!
Thuisvakanties |
||
 |
||
Hiken - reisverhalen |
||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Hiken - reisverhalen - Santiago de Compostela |
||
 |
 |
 |
 |
|
|
Hiken - routes - Nederland |
||
|
 |
|
Hiken - routes - Van Nederland naar Zuid-Frankrijk |
||
|
 |
 |
| deel 1 | deel 2 | deel 3 |
Hiken - routes - Frankrijk |
||
 |
 |
 |
Hiken - routes - Groot-Britannie |
||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Hiken - routes - Wereld |
||
|
 |
|
Fietsvakanties - reisverhalen |
||
 |
 |
 |
 |
 |
|
Fietsvakanties - routes |
||
 |
|
 |
Treinvakanties - Europa |
||
 |
 |
|
Treinvakanties - Wereld |
||
 |
 |
|
Nieuwsbrief
Vind je deze site inspirerend?
En geniet van de voordelen!
