Jongen, meisje of genderfree?

genderToen ik jong was droegen wij thuis witte hemdjes als ondergoed, was mijn hempje te klein ging hij naar mijn broertje en vervolgens naar mijn zusje.
Toen ik hemdjes ging zoeken voor mijn zoontje, vond ik nergens witte hemdjes, enkel blauw of grijs voor jongens en rood of roze voor meisjes. Dat betekende dat ik dus voor hem en later voor ons dochtertje verschillende hemdjes moest kopen, tenminste volgens de strategie van de commercie.
Maar ons dochtertje draagt nu gewoon de blauwe en grijze hemdjes van haar broer hoor. En ook zijn groene leger-regenlaarsjes staan superstoer bij haar!

Jongen/meisje paradigma
popWij willen onze kindjes niet opvoeden volgens het rollenpatroon of jongen/meisje paradigma. Als ons zoontje net als zijn zusje een diadeem of speldjes in zijn haar wilt, prima. En hij vindt momenteel rose een mooie kleur, geen probleem.
Ik zal Linde zelden rose kleertjes aandoen en ze draagt nu ook gewoon de kleertjes van Olaf. Ze had laatst truitjes tekort en toen hebben we voor haar een mooi tweedehands blauw truitje gekocht, juist als tegenreactie omdat blauw “standaard” voor jongens is.
Met zijn tweede verjaardag van Olaf heeft hij van ons een keukentje gekregen, want wij vinden het zelf heerlijk om te koken. Ook kreeg hij toen een (stoffen) pop omdat ik zwanger was van ons dochtertje. Dan kon hij de pop aan- en uitkleden als ik dat bij zijn zusje deed. En als ik met Linde in de draagdoek ging wandelen, droeg hij zijn pop in een draagdoek.
Mijn broer vond een keuken en een pop echter niets voor een jongen en gaf Olaf daarom een houten gereedschapskist cadeau.

Het is overigens niet zo dat we onze kinderen er van weerhouden activiteiten te doen waarvan maatschappelijk “verwacht” wordt dat die bij hun geslacht horen.
DSCN0200_kleinOlaf is fan van alle voertuigen: tractoren, vrachtwagens, bussen, trein en boten. In onze straat worden een paar nieuwe huizen gebouwd en dan kan hij gerust de hele middag naar de hijskraan kijken. En als we naar de stad gaan, dan wil hij iedere keer naar het station om naar de trein te kijken.
Toen een boer vorig jaar stookhout kwam leveren, was het natuurlijk geweldig dat hij even in de tractor mocht zitten!
En Linde is helemaal weg van tasjes, schoenen, hoedjes, kettingen en armbandjes.
Deze voorkeuren vinden we uiteraard ook prima!

Genderneutraal
Het is dus niet zo dat we onze kindjes geheel gendervrij of genderneutraal opvoeden. Een vriendin van mij gaat daar wel verder in, ze heeft haar kindje een naam gegeven waaruit niet op te maken valt of het een jongen of meisje is en ook aan de kleding zal je nooit het geslacht kunnen bepalen. Het geslacht van het kindje is overigens niet geheim, maar gewoon niet direct op te maken.
Haar motivatie hiervoor is dat als van kindjes het geslacht bekend is, ze door volwassenen gelijk anders benaderd worden. Staan zowel een jongen als een meisje op een trap, dan wordt er over het algemeen tegen een jongen gezegd: “goed zo, ga door, omhoog”, terwijl een meisje te horen krijgt: “pas op, voorzichtig, doe maar kalmpjes aan!”.

‘De eerste keer dat ik met het idee geconfronteerd werd, was bij een college ontwikkelingspsychologie. De docent liet ons het geluid horen van baby David, die behoorlijk moest huilen. Aan ons de schone taak om aan het huiltje te horen wat hij voelde. Na ingespannen geluisterd te hebben, kwam de zaal tot de conclusie dat David boos was. Heel goed, zei de docent, we doen er nog eentje.
Nu luisterden we naar baby Dana. Ja, we kregen de slag te pakken en we constateerden unaniem dat Dana verdrietig was.
Verrassing, grijnsde de docent vergenoegd, je hebt twee keer hetzelfde geluidsfragment gehoord. Wat je zojuist hebt geleerd heeft niets te maken met babygehuil; je hebt geleerd wat je eigen vooroordelen over jongens en meisjes zijn.
Ik voelde me behoorlijk gepakt: ik beschouwde mezelf als vrijzinnig, en onbevooroordeeld over de seksen. Ik had ongelijk. Maar ‘gelukkig’ ontdekte ik dat ik niet de enige ben. Zo’n 80 tot 90% van alle mensen zit – zelfs nu nog – onbewust vol stereotypen over mannen en vrouwen.’

Bron: Boek “Het idee M/V” – Asha Ten Broeke

Commercie
Dit jongen/meisje rollenpatroon wordt natuurlijk ook ontzettend versterkt door de commercie. In de winkels, zowel qua kleding als speelgoed, zie je een strikte tweedeling, rose/rood voor meisjes en blauw/groen voor jongens.

bartsmit

Het schijnt dat nog steeds enkel mama’s het huishouden doen
én dat dit dus ook enkel voor dochters is voorbestemd.

kindercomputers2

De jongenslaptop bevat meer technische functies dan de meisjeslaptop
oftwel hier wordt geimpliceerd dat jongens technischer aangelegd zijn dan meisjes!

docternurse

Gelijke kansen?

Gelukkig zijn de speelgoedfolders in Zweden minder conservatief:
speelgoedvoorbeeldzweden

Zweden: voorbeeld genderneutraal
Maar Zweden is in alles veel vooruitstrevender wat betreft ouderschap, ook het ouderschapsverlof is daar veel beter geregeld dan hier in België en Nederland.
En er is daar zelfs een genderneutrale crèche opgericht!

(Deze video’s zijn enkel beschikbaar voor donateurs)

Boeken
Ik erger me ook aan veel kinderboeken. De sprookjes zijn altijd hetzelfde, de prinses prikt zich aan een spinnewiel, eet een vergiftigde appel, verliest haar glazen schoentje en dan moet een prins haar komen redden. Oftewel de mannen zijn de helden!
Dit soort sprookjes worden hier in huis dus gewoon niet voorgelezen.

sprookjes

Maar niet alleen in sprookjes, ook in andere verhalen gaan de jongens buiten op avontuur en de meisjes spelen binnen met poppen of met een keukentje. Ook bij Jip & Janneke is het altijd hetzelfde rollenpatroon wat terugkeert, Jip is de kwajongen en Janneke het brave meisje. Er werd me eens aangeraden om de namen van Jip en Janneke daarom gewoon om te draaien!
Gelukkig zijn er ook veel voorleesboeken die niet stigmatiserend zijn.

Ontwikkelingen
Natuurlijk is er al een grote stap woorwaarts gemaakt, meisjes zijn niet meer verplicht jurkjes of rokjes te dragen zoals vroeger. Ook in hun opleidings- en beroepskeuze is er al veel meer vrijheid. Ook zijn holebi’s over het algemeen geaccepteerd.
Maar aan de andere kant was de kinderwereld, vooral wat betreft kleding en speelgoed, nog nooit zo sterk opgesplitst in rose versus blauw als tegenwoordig. Je kan geen kleding- of speelgoedwinkel inlopen of het aanbod is ingedeeld voor jongens versus meisjes met bijbehorende kleuren of stereotype voorbeelden zoals “Cars” versus “Hello Kitty”.

Mijn mening: nature versus nurture
naturenurtureIk geloof dat er wel een verschil is tussen jongens en meisjes, niet alleen fysiek, dus een piemel of vagina, maar ook dat er een verschil is in gedrag en voorkeuren tussen beide geslachten.
Maar de “maatschappij” verklaart dit verschil vaak enkel geheel neurologisch oftewel de geslachtshormonen beïnvloeden de hersenen die het gedrag en voorkeuren aansturen. Hierdoor is dit verschil gebaseerd op nature (aangeboren). Zoals onder andere ook beweerd wordt door de populaire hoogleraar neurobiologie Dick Swaab.
Ik denk echter dat dit verschil slechts door een klein deel neurologisch bepaald wordt door de geslachtshormonen en veel meer door maatschappelijke verwachtingen. Dus slechts een kleine mate nature en in grote mate nurture (opvoeding).
Hiermee neemt mijn visie een positie in tussen die van de huidige wetenschap (nature) en die van de genderfree-beweging (nurture).
Ik zou graag willen stimuleren dat die maatschappelijke verwachtingen neutraal worden zodat jongens en meisjes zich kunnen ontplooien tot wie ze werkelijk zijn met een enorme mogelijkheid aan differentiatie in plaats van slechts de keuze hebben tussen de stigmatiserende tweedeling die er nu heerst.
naturenurture2

Meer info
Er is nog veel meer informatie over dit onderwerp te vinden:

Artikels:

Jongensmeisjesgedrag Vijftig_tinten_roze_en_blauw seksualisering_van_speelgoed
Jongens- en meisjesgedrag: aangeleerd of aangeboren? – Kiind Vijtig tinten roze en blauw – De Wereld Morgen Seksualisering van speelgoed – Vrij Nederland
Deze artikels zijn enkel beschikbaar voor donateurs

Boeken

het idee mv waaromweallemaalvanmarskomen

Lees ook:
Dilemma: 2ehands of eco speelgoed?
Duurzaam speelgoed
Consuminderen met kinderen


Opmerking voor journalisten en studenten:
Ik krijg veel mails met interview-verzoeken over dit onderwerp. Ik wens hier niet aan deel te nemen, omdat ik de privacy van mijn kinderen en hun opvoeding wens te behouden.
Ook de vraag of ik andere ouders ken die genderneutraal opvoeden, wil ik niet beantwoorden omwille van hun privacy.


Vind je deze blog inspirerend?
Steun onze vereniging, word donateur en geniet van de voordelen!


Mijn nieuwe blogs over onze eco-lifestyle in je mailbox?
Schrijf je dan in op de Nieuwsbrief.


Of neem een kijkje in mijn Webwinkel of Boekenwinkel waarmee je onze vereniging ondersteunt zonder dat het jou extra geld kost.


30 thoughts on “Jongen, meisje of genderfree?

  1. Joke

    Ook hier hebben de jongens een keukentje om in te spelen, verder wel enkel typisch jongens speelgoed en kleding omdat ze dit gewoon zelf liever hadden. Maar als ze morgen liever met poppen zouden spelen of een armbandje dragen dan hebben we daar geen enkel probleem mee. We leven niet meer in de middeleeuwen waar vrouwen enkel het huishouden mogen doen en mannen het buiten werk.
    Ik heb zelf jaren als enige (ook nog kleine) vrouw op een boomkwekerij gewerkt tussen 10 grote sterke mannen.

  2. Ingrid

    Goed artikel. Je ziet het al als een baby in het ziekenhuis geboren wordt. Meisjes krijgen een rose mutjes op, jongens een blauw. Ook willen aanstaande ouders nu al vaak weten wat het geslacht wordt van hun ongeboren kindje, zodat ze er met de babykamer rekening mee kunnen houden. Dat je ook een neutrale kamer met bv. geel en grijs of wit met groenaccenten kan maken, wordt vaak niet aan gedacht of gewenst.

    En zoals de meeste folders voor 5 decemeber zijn zie je ook met vader- en moederdag. Voor mannen scheerapparaten en gereedschap, voor vrouwen strijkijzers en stofzuigers. Er moet nog veel veranderen. Hopelijk slaat het genderfree van Zweden over naar de rest van Europa. Eerst maar alleen Europa, de hele westerse wereld is misschien te veel gevraagd.

  3. Isa

    Wij hebben 4 zoons.
    De jongste vraagt de laatste tijd regelmatig om poppen, die krijgt hij ook bij ons.
    Bij zijn mama (hij is mijn stiefzoon) krijgt hij te horen dat ‘hij toch geen meisje is’.
    Onzin vind ik dat – en mijn man volgt mij daar gelukkig helemaal in. De kleine kan uren spelen met zijn – roze – barbiepoppen, soms echte ‘meisjesspelletjes’, soms gebruikt hij ze gewoon als action figures en vliegen ze alle kanten uit.

    Een andere zoon is dan weer erg zorgzaam, zet die bij een pasgeboren baby en hij is helemaal blij.
    Ik moedig dat alleen maar aan, al begint hij wel te beseffen dat de buitenwereld hem daarop aankijkt.
    Dus bewaart hij zijn zorgzame kant voor de veiligheid van thuis.
    Jammer vind ik dat.

    Speelgoedkeukentje hebben ze hier trouwens al eeuwen. Ze zijn een vurige fan van SOS Piet; koken is voor hen genderneutraal: mama en papa koken even vaak, en de meeste grote chefs zijn toch mannen?

    Naarmate ze ouder worden (oudste is 17) merk je wel dat ze ze zich meer gaan conformeren aan wat de maatschappij van hen verwacht, en de hormonen zullen ook wel een rol spelen.

  4. Flora

    Ik ben een vrouw van bijna 65 jaar en toen ik jong was speelde dit probleem niet in die mate. Uiteraard werd er door de kerk en de boeken die ik las wel allerlei rolmodellen voorgeschoteld. ik kom uit een groot gezin en speelgoed was eer zeer weinig. Wij maakten zelf ons speelgoed van dingen die voorhanden waren. Luciferdoosjes, buismanblikjes enz. Ik denk met genoegen terug aan die tijd en als ik nu de overvloed aan speelgoed zie dan maakt mij dat bezorgd. Hoe kunnen de kinderen zich ontwikkelen tot de persoon die ze in wezen zijn. Zijn de ouders bestand tegen de druk van de commercie en overige nadelige invloeden? Heel goed Evelien dat je over deze belangrijke vraagstukken je positie inneemt en je kinderen de kans geeft om zich te ontwikkelen tot de persoon die ze in wezen zijn.

  5. Diana

    Ik vind dit een super interessant stuk! Die reclame folders zijn echt treffend. Ik heb er zelf eerlijk gezegd nooit echt bij stil gestaan. Ik heb zelf een dochter en een zoon en ze spelen met ‘elkaars speelgoed’ en ik vind dat prima. Als mijn zoontje een ketting of armband wilt omdoen van zijn grote zus vind ik het alleen maar grappig en dochterlief vindt het leuk om ook met de autootjes van haar broertje te spelen. En sommige rompertjes met bloemmetjes erop die nog in hele goede staat waren heb ik stiekem ook door mijn zoontje laten dragen. 🙂

    Wanneer ik iets koop, koop ik vaak wel neutraal speelgoed met de gedachtegang “zo kunnen ze er allebei mee spelen.” Ik heb me nooit echt laten meesleuren met het hele meisjesachtig vs jongensachtig gedoe, puur omdat ik het zelf niet echt mooi vind of leuk en origineel. Ik koop alleen dingen die ik mooi en leuk vind en als dat eens toevallig een roze jurkje is voor mijn dochter, dan prima, zolang mijn dochter het zelf ook maar mooi vindt 😉 Maar ik koop het niet omdat het ‘zo hoort’ zeg maar. Overigens is mijn dochter van 4 wel gek op de kleur ‘roze’ maar ik laat haar vaak zelf de kleur kiezen. In de praktijk betekent dat ze de ene dag een roze kom voor haar ontbijt kiest, en de andere dag een groene of een blauwe. En soms geeft ze de roze kom aan haar broertje en mag hij ervan eten. Ik vind het wel grappig, ik hou het in ieder geval nooit tegen. 🙂

  6. ikke

    Ik heb broers en een zus en wij speelde ook gewoon met de auto’s enzo van mijn broers. Zij speelde wel niet met onze poppen (maar ik heb geen idee of het iets met gender te maken of omdat wij de meisjes enkele jaren jonger waren en ze er gewoon te groot voor waren). En wij droegen ook de afdankertjes van mijn broers. Mijn moeder laat haar kleinzonen nu wel met ons ‘meisjesspeelgoed’ spelen. Al het speelgoed staat samen en ze kiezen gewoon zelf waarmee ze spelen. Het keukentje en het winkeltje zijn heel populair.

    Als ik een cadeautje moet kopen voor een kind ga ik meestal voor iets creatief, vb klei of kleurpotloodjes en dan laat ik me eerlijk gezegd toch wat leiden door het rollenpatroon. Een kleurboek met auto’s voor hem en een roze knutseldoos voor haar. Maar dat is meestal omdat je die kinderen niet zo goed kent en geen idee hebt wat ze echt leuk vinden.
    Met eigen kinderen zou ik me gewoon laten leiden door het kind zelf.

    Toen mijn schoonzus ging bevallen wilde ik een neutrale Nijntje kopen (omdat we niet wisten wat het zou worden) en ik heb enkele winkels moeten afgaan voordat ik naast een roze en een blauwe ook een oranje Nijntje vond. En dat vond ik best wel bizar want in mijn herinnering had Nijntje altijd een oranje t-shirt aan.

  7. Dimphy

    Mijn kleinkindje Gijs heeft verleden jaar (toen hij 4 werd) ook een keukentje voor zijn verjaardag gekregen. Zijn zusje Sofie, nu 2 jr., vind het geweldig om samen met hem te spelen bij ’t keukentje. Ik heb toen nog wat plastic fruit (volle zak goedkoop van Zeeman) voor hem meegebracht. Hij glunderde toen helemaal. Het hoeft niet duur te kosten zie je wel. En net wat je zegt, als je wat neutrale kleertjes koopt, dan kan elk kind dat dragen hoor. Het ligt eraan ofdat je zelf als ouder zijnde gevoelig bent om met de mode mee te gaan of niet. Ik keek daar vroeger ook niet aan hoor. Als de kleertjes maar schoon en niet kapot zijn, dan kan je alles dragen.

  8. Theda

    Heerlijke tijd in de jaren 70, toen hadden we dat probleem gelukkig nog niet. Ook de dochters geboren in 1969 en 1971 kregen nog geen last van merkkleding op school daarentegen de dochter ui 1976 kreeg er al meer mee te maken

  9. mama lieveheersbeestje

    Dat van die kleertjes herken ik wel hoor! Hier een meisje en drie jongens. De oudsten speelden met zowel een garage met auto,s als met poppen inde buggy. Echt alles door elkaar. Overigens is hier bij iedereen de Lego nog altijd de grootste favoriet. Tot mijn verdriet zie je daar ook steeds meer geweldadige jongenssets van en zoete roze meisjessets. Gelukkig bouwen ze hier gewoon huizen, auto,s en vliegvelden naar eigen fantasie!
    Ik had ook altijd door te geven kleding. Een rood met blauwe pyjama of een sweater met ietsvan sesamstraat of gewoon met een streepje of zo. De gele mini rege.laarsjes in maatje 22hebben ze ook allemaal gedragen, net zo goed als alle andere laarzen.Gewoon goed nadenken en veel twedehands kleding kopen, dan kun je goed zien wat sterke kleding is!
    Overigens vind de jongste zoon al dat poppen gedoe niets aan…maar spelen met autootjes ook niet, ach iedereen heeft zo zijn voorkeuren, hij is heel graag buiten met fiets en voetbal.

  10. VeggieMo

    Wij kregen onze kinderen eind jaren ’80 en begin jaren ’90 en waren best wel vooruitstrevend door onze kinderen ‘jongens en meisjesspeelgoed’ aan te bieden. Duplo en lego waren grote favoriet. Daarna kwamen de buggy en de knuffels. De knuffels werden in de buggy gezet en zo werd er door de kamer geraced.

    Ik wist van te voren niet of ik jongens of meisjes kreeg. Heb twee jongens gekregen. Met auto’s werd nauwelijks gespeeld, wel werd er veel getekend. Knutselen was geen succes. Oudste hield niet van vieze handen, hoewel koekjes bakken wel weer een succes was.
    Het viel me wel op dat jongens vaak wat drukker zijn. Meer gestoei, geschreeuw, bakken speelgoed omgooien ipv iets eruit zoeken.

  11. Adelheid

    Wonderbaarlijk vind ik dit. Waar men zich in de meest bizarre bochten wringt om de vrouw toch maar precies gelijk te laten zijn aan de man, wordt op kinderniveau een gigantisch verschil verondersteld. Naar mijn mening zijn beide ideologieën onrealistisch. Natuurlijk is er verschil tussen man en vrouw, je moet wel behoorlijk slechtziend zijn om dat te ontkennen! En een meisje dat in een zwart sweatshirt mee voetbalt met stoere jongens, dat komt echt geregeld voor.
    Traditionele sprookjes werden hier veelvuldig voorgelezen, Jip en Janneke zijn stukgelezen. Ik geloof niet dat dat enige invloed op de kinderen heeft. Hoe je zelf leeft, wat je voordoet aan je kinderen, dat is veel bepalender voor de mening van je kinderen. Want ondanks al die traditionele verhalen hebben onze drie zonen geen uitgesproken ‘jongens’ voorkeuren (want houden niet van voetbal, en wel van muziek, natuur en dieren), en onze dochter is niet wat men noemt een ‘echt’ meisje (want speelt niet met poppen en barbies, haar lievelingskleur is zwart).

  12. fr.

    Vroeger als kind van een jaar of vijf, zes vroeg ik eens een pop aan mijn moeder. Zij nam het toen echt tof op. Echter, het werd geen gewone pop, maar eentje die zij knoopte met enkele handdoeken. Daarmee speelde ik dan vrlj veel.

  13. Marije

    Wauw, wat een heerlijk artikel! Eindelijk iemand die dit bespreekt. Ik heb hier zelf zoveel problemen mee. Zoals: ik krijg (als vrouw) een bos bloemen en mijn man een fles wijn. Wat moet ik in vredesnaam met bloemen?! Gelukkig “redt” mijn man me in zo’n situatie meteen en neemt de bloemen van me over. Wat ben ik mijn schoonmoeder dankbaar dat zij mijn lieve schat genderneutraal opvoedde in een tijd waar dat geenszins normaal was. Hij huilt bij programma’s als Spoorloos en ik schreeuw als een vent bij actiefilms. Heerlijk! Het verschil tussen mannen onderling en tussen vrouwen onderling is overigens GROTER dan tussen man en vrouw!!!!!

  14. Mare

    Dank je Evelien, ik ben erg blij dat je dit artikel hebt geschreven. Ik sluit me er voor 99% bij aan, behalve dat ik niet denk dat ‘nurture’ zoveel zwaarder weegt dan ‘nature’, zelf zeg ik 50%/50% en laat ik de zaak verder aan het toeval en de variatie over. Hoe ik het zie? Er is een predispositie in elke mens, en er is ook een vage grond van terugkerende stereotiepen, die echter heel erg door de cultuur worden opgefokt en in het extreme getrokken. Zo stond ik daarstraks nog verbluft te kijken naar ‘nieuws’ op tv dat bepaalde vrouwelijke sterren zowaar zonder makeup de deur waren uitgegaan (en nog steeds mooi ware). Dus iets wat mannen met klem niet mogen, moét voor vrouwen in bepaalde sferen? Dat vind ik regelrechte waanzin. Maar daarmee wens ik me nog niet uit te spreken over wat nu de ‘aard’ is van die man of die vrouw.

    Groetjes, Mare

  15. Debbie

    Oh dank je! Ik kan me hier ook zo aan ergeren. Waarom staat het wetenschappelijk, onderzoekend,avontuurlijk speelgoed bij jongensspeelgoed? Waarom het verzorgende, schoonmaken, uiterlijk (het mooi maken) bij meisjes?
    Ik ben zeer geinteresseerd in emancipatie,en dit is dus zo’n voorbeeld. Een vooroordeel wat mensen niet als vooroordeelzien. Zoals Mare hierboven zegt: Vrouwen moeten zich verbergen onder een laag make-up, anders ben je niet verzord. Mannen, tja, die mogen er ruig en ruw uitzien.
    Ik was er stellig in dat mijn dochter niet zoveel roze zou dragen, maar vooral ook andere kleuren. (Wist je trouwens dat vroeger lichtroze voor jongens was, en juist wit voor meisjes? (Het kan net iets anders zijn, maar het was omgedraaid van wat het nu is).
    Helaas ontkom ik zelf ook niet aan het stereotypering van jongen/meisje, de druk om ons heen is daarvoor te groot. Mijn zoontje (2 1/2) is fan van Cars, gek op treinen en voertuigen. Mijn dochtertje is 14 maanden dus heeft nog niet zoveel voorkeuren, maar toch. Ik heb het gevoel dat ik er in mijn eentje niks aan ga kunnen veranderen. Hoe verander je zoiets?
    Enne, wat betreft de Disney prinsessen: Je moet er mooi uitzien, lief zijn, zorgzaam, jezelf wegcijferen, en vooral wachten tot je gered wordt, niet zelf actie ondernemen of enige ambitie tonen. Het verandert langzaam, maar nu bijv. de film Rapunzel, waar ze wel zelf wat vecht, maar met een koekepan.
    Maarja, het is marketing he, nu ook Duplo/Lego: Jongens en meisjeslego. Waarom? Omdat er dan een nieuwe afzetmarkt gecreëerd wordt, unisex speelgoed betekent inderdaad dat broertje/zusje met hetzelfde speelgoed speelt, en dat kan natuurlijk niet. Er moet wel nieuw speelgoed gekocht worden, de speelgoedfabrikant moet geld verdienen.
    Wat is een goede manier om tegen deze machtige media in te gaan en het stereotyp beeld te veranderen? Hoe veranderen we dit, als persoon? Ondernemingen zijn zo machtig tegenwoordig. Daarmee bedoel ik invloedrijk, de halve wereld wordt gehersenspoeld door ondernemingen. Hoe ga je daar tegenin?

  16. Leen

    Ach, ik let er zelf eigenlijk al veel minder op en op die punten dat ik me ook laat vangen door de stereotypen, probeer ik erop te letten.

    Zo doe ik mijn dochter wel roze kleertjes aan net als ik haar alle andere kleuren aandoe, om bewust niet in een tegenreactie te vervallen. Een jongen had ik net zo goed die roze kleertjes aangedaan, maar met een meisje is het standaard moeilijker om er tegenin te gaan. Jongens zitten in mijn ogen nog openlijker in hun opgedrongen stereotype. Waar vrouwen een broek dragen, dragen mannen nog steeds nooit een jurk. Een vrouw mag zich al eens heel stoer kleden en we vinden dat al niet meer zo shockerend of vreemd overkomen, terwijl een man in een jurk of met hoge hakken aan direct een stigma opkrijgt.

    Ik heb het dus een stuk makkelijker met enkel mijn dochter, de weg van emancipatie voor de vrouw is al goed gelegd en hoewel er nog heel wat werk is, wordt men niet meer zo vreemd bekeken als men er over begint. Misschien wordt de reclamatie wel eens wat geïrriteerd weggewaaid met ‘die feministen ook altijd’. Maar de reacties blijven over het algemeen al vrij koel, terwijl als je opkomt voor mannenrechten het haast een onbesproken taboe wordt. Men wil precies nog altijd niet echt raken aan dat stoere mannen imago. Meer vaderschapsverlof, mannen in zorgberoepen, mannen in rokken, mannen met make up, mannen met lange haren zelfs, een thuisblijfpapa, … het ene idee is voor de ene al shockerender dan voor de andere, maar het zijn toch eigenlijk helemaal geen vreemde ideeën.

  17. martiënne

    Grappig; als kind kregen ik en mijn 4 broertjes allemaal een babypop. de enige die niet met de pop speelde? juist ja, ik; het enige meisje van het gezin. Gelukkig werd er bij ons niet moeilijk over gedaan. We mochten spelen met wat we leuk vonden. Ik was graag buiten, hutten bouwen etc. Een van mijn broertjes had als lievelingskleur roze ( in de jaren 80 werd dat toch wel raar gevonden) We speelden met alles wat we leuk vonden; lego, in de zandbak, koekjes bakken, schooltje spelen, buiten fietsen, en dat kon gewoon. Niemand die ons een bepaalde kant op dwong. Heerlijk 🙂

  18. Mariek

    Mooi bericht Evelien.
    Ben het met je eens, commercieel gezien, nature en nurture…
    Alleen die sprookjes…
    Naar mijn idee zie je dat te zwart wit.
    Sprookjes duiden meer de archetypen naar mijn idee in zowel de man als de vrouw. Meisje/jongen.
    Interessant boek: Clarissa Pinkola Estes.
    De ontembare vrouw.
    Ook geschikt voor mannen. 🙂
    Succes met je blog.
    Ik lees het met veel plezier en laat het allemaal tot me komen.
    Top.

  19. Marijke

    Dit is precies wat mij ook vaak ergert, kom je in een speelgoedwinkel: alles in het roze voor meisjes.
    Voor de jongens: alle andere kleuren.

    Ik ben nu 3 maanden zwanger, en ik ga hard mijn best doen om hier niet aan mee te doen (al is de keuze in kleertjes bedroevend beperkt als het een meisje is)

  20. Judith

    Mijn dochter wilde voor haar derde verjaardag, eerder deze maand, een roze taart met aardbeiensmaak en een dinosaurus erop. Heb ik natuurlijk voor haar gemaakt. Van de buren heeft ze dinosauruspoppen cadeau gehad. Soms speelt ze met een kinderserviesje en soms met haar autootjes. Van ons mag ze doen wat ze wil.

  21. fr.

    Zelf heb ik nooit kinderen gehad, maar…toch vind ik dat het een best goed idee is om ook jongens met poppen en een keukentje te laten spelen. Waarom? Wel: Ik zie in spelen met poppen reeds de eerste fase van het zorgen voor je eigen baby. En een keuken? Dan leren de jongens ook hoe iets moet klaargemaakt worden.
    Stel eens een echtpaar voor waarvan de vrouw vlak na de geboorte in een depressie komt. De man kan NIKS, wat moeten die dan doen? Verhongeren? Want ze vinden hun VEELS te goed om hulp in te roepen.
    Stel nu dat die man als (kleine) jongen ook met poppen en een keukentje heeft gespeeld, dan weet die toch al de basis van het huishouden.
    Oh ja, nog iets. Tot een stuk in de jaren 50 van vorige eeuw dan was het héél normaal dat jongetjes tot hun drie- vier jaar nog een jurkje droegen. (Er waren immers geen wegwerpluiers, pampers of een ander merk) enkel maar katoenen tetradoeken.
    Ik vrees dat de meeste mensen vergeten de ophef vergeten zijn welke er ontstond toen de eerste vrouwen een lange broek gingen dragen. Dat kon toch niet, want een lange broek is voor jongens en mannen en niet voor meisjes of vrouwen. En wat zien we nu? Juist, véél vrouwen en meisjes die geen kleed of rok dragen maar een lange broek. Nu zitten de jongens en mannen in hetzelfde schuitje, ten minste die een jurk of rok (willen) dragen
    Wel denk hier ook maar eens over na.

  22. Marlinde

    Wat een goede blog! Ik ga je website vaker bezoeken, ook voor het eco-leven dat je leidt! Ik ben me aan het oriënteren, nu mijn man nog mee….

    Ik vind het ook verschrikkelijk dat roze voor meisjes en blauw voor jongens. Onze dochter krijgt gewoon blauw aan en dat er dan een lichtgevend monstertje op staat vindt ze geweldig. Ook slaapt ze lekker onder een dekbedovertrek met auto’s en treinen die we kregen van familie. Oja, haar kamer is blauw. Blauwe kast, blauwe commode en blauw bed. Allemaal gekregen. Als ik voor haar kleding koop, kijk ik steeds vaker bij het jongensrek,want daar hangt tenminste rood, groen, oranje, geel en blauw. Alleen paars, roze, wit e.d kleuren vind ik niet leuk meer.

    Hopelijk gaat dit ooit nog veranderen!

    Fijn overigens eindelijk in het Nederlands iets gevonden te hebben. Er is veel over eco-leefstijl in het Engels.

  23. manuel

    Beste lezers, Hier staan veel waarheden in die bepalend kunnen zijn voor de verdere ontwikkeling van het kind en het latere leven. Ik heb aan den lijve ondervonden hoe erg het is, en hoe het mijn hele leven aan me knaagde, dat ik als jongen (zelfs vanaf 7 jaar) verplicht was om een broek te dragen en dat een rok of jurk niet kon. Als je nog weet hoe erg het soms was om een uniform te moeten dragen begrijp je dat misschien. Maar dan kan je je troosten met de gedachte dat dit maar voor een relatief korte tijd is. Maar als je als jongen geboren wordt weet je dat het je lot is om je hele leven een broek te moeten dragen zonder het eventueel vooruitzicht dat daar wat aan kan veranderen. Wel , dit is “slopend” geweest voor mijn ontwikkeling. Daarenboven stel je vast dat meisjes alle mogelijkheden toegereikt krijgen que kleding en dat ze daar verder mee kunnen afwisselen zoveel ze willen. ik sta versteld dat de meeste mensen zelfs niet beseffen dat jongen, mannen, ook graag kleuren kunnen zien, ook graag àlle kleuren. Het is niet voldoende om de kleuters te laten spelen met wat ze willen want zelfs bij hen bestaat er reeds een zekere gène om dingen van het andere geslacht te gebruiken. Nee beide seksen moeten bewust betrokken worden bij koken, poppen kleden, tractoren en auto’s zodat ze het normaal vinden dat het wél mag. Ik herinner me de nog als gisteren de schaamte die me overviel toen ik zowat 6 jaar was en ik ging met mijn moeder naar de speelgoedafdeling waarvoor we de meisjeskleren moesten passeren. Ze merkte dat ik aan alle fijne en gekleurde stofjes zat te voelen en vroeg me of ik een rokje wilde, maar dan zou ik het ook moeten dragen. Ik wilde niet liever dan dat, maar zei toch nee uit schaamte , en we liepen door. Ik heb nog steeds spijt van die gène die ik toen had. We zijn nu 60 jaar later en ik zit nog op mijn honger. Een honger die veroorzaakt wordt door onze enge westerse maatschappij die niet toelaat dat mannen creatief zijn met kleding en hun gevoelens daarbij uiten of ontwikkelen.

    1. GreenEvelien Bericht auteur

      @manuel: Je hebt helemaal gelijk dat meisjes wel jongensdingen mogen doen en jongenskleding mogen dragen, maar andersom niet!
      Ik las ergens in een artikel dat een jongen graag een rok aan wilde, zijn moeder twijfelde, maar toch aangedaan. Niemand van zijn klasgenootjes die er iets van zei, enkel de juffrouw.
      En dit verzin ik niet, echt gebeurd, gisteren wilde onze zoon Olaf een ketting aan naar school, dus hij met roze-oranje ketting naar school. En inderdaad niemand had er wat van gezegd, behalve de juf. Het zijn volwassenen die oordelen en stigmatiseren, niet de kinderen!

  24. manuel

    Green Evelien, ik lees hier op diverse plaatsen dat dochters gemakkelijk jongens-dingen gegeven worden. Het omgekeerde komt hier niet zo tot zijn recht. Het lijkt voornamelijk één richting uit te gaan: Het toekennen van jongens-dingen aan meisjes. Wie heeft er al eens een roze jongens-kamer ingericht ? Wie heeft er al eens rokjes voor haar zoontje gekocht , Wie laat zijn zoontje met jurk naar school gaan ? Of met kleding die mooi versierd is met strikjes, glitters etc…Zo zie je maar dat de fantasie en de creativiteit bij jongens niet bestaat of in de kiem gesmoord wordt. En dan wat aanbod betreft : Weten jullie dat het aanbod van broeken voor dames 3x zo groot is dan dat voor heren ? Weten jullie dat het aanbod voor damesschoenen 2x zo groot is dan dat voor heren en kinderen samen ? Weten jullie dat herenkleding altijd veel dikker, zwaarder en ruwer is terwijl mannen veel sneller warm hebben ? Weten jullie dat de meest frisse kleding voor heren een “bermuda” is in een stof die minstens dubbel zo dik is dan de damesstofjes. Weten jullie dat mannen niet mogen deelnemen aan beenmode; bijna geen met figuren bedrukte broeken, geen flinterdunne losse pantalons, geen mooie lange kousen of leggings… en verder : nog steeds :: geen open of transparante delen, geen glitters, geen perforaties, geen gebruik van kant, geen open schoenen, geen dunne riempjes, geen hogere hakken, geen lingerie, geen nagellak, geen kleding met pikante uitstraling , geen zwierige kleding, geen rokken, geen jurken, geen jump-suites, saaie jassen, geen fantasiejuwelen …. ttz al wat neigt naar fantasie en decoratie is vrouwelijk en dus note-done. Als men iets zegt of schrijft over mode gaat het bijna altijd over vrouwen, zelden over mannen. Lees maar eens de “must-haves” voor 2015… Maar dames wordt wel alles aangeboden en gepromoot dat in ZIJN kast hangt. Ze dragen schoenen van heel verfijnde naaldhakjes over gewone platte schoenen, balerina’s tot zware combats. Ik kan gewoon niets meer bedenken van herenkleding wat dames niet mogen dragen, tot zelfs slips met gulp toe. Ik vind dit alles verschrikkelijk discriminerend en ver weg van gelijkheid. Er moet dringend een doorbraak komen en ik denk dat die moet opstarten vanaf de kleuterklas. Vandaar dat ik een blog als deze bijzonder toejuich. Hopelijk wordt dit gelezen door de kledingindustrie.

  25. manuel

    Dank voor je antwoord Evelien. Ik ben de laatste jaren wel stilaan rokken gaan dragen, thuis en op festivals. Ik kon die druk gewoon niet meer aan en dat zette me ertoe aan de stap te wagen. (Ik kan toch niet blijven wachten tot de kledingindustrie groen licht geeft. Ik leef maar één keer.) En het valt beter mee dan verwacht. Mijn vriendin begrijpt me en we kiezen soms samen iets uit. Ik waardeer dit enorm. Mijn omgeving raakt het stilaan gewend en mijn uitstraling als hetero is duidelijk. Maar toch zou ik graag hebben dat het gemeen goed wordt en dat ik niet zo opval. Dat kan alleen als de massa ziet dat (mannen)rokken en andere decoratieve kleding in de heren-etalages van kledingketens gepresenteerd worden en zo ziet men dat het dus een recht is voor mannen om eens wat anders te dragen dan een broek. Trouwens waarom wachten winkels zo lang om dit aan te bieden ? Waarom houden ze deze discriminatie in stand ? Ze lopen geen enkel risiko. Mannen zullen zelfs snel moeten zijn om een rok te pakken te krijgen, anders zijn de vrouwen ermee weg. Zo is het gegaan met de mannenrokken van diverse couturiers in 2006. Ik zag onlangs één lichtpuntje: ergens werd een leuke, kleurige poncho voor “kinderen” aangeboden en ergens op internet maakt iemand een jurkje voor haar zoon. Het moet echt van onderuit groeien en ouders moeten daar geen schrik van hebben. Ik ken nu een jongen die zwaar onder druk staat omdat zijn ouders hem verbieden om rokken en jurken te dragen. Zijn leven zal niet over rozen gaan. Hoe moet die taboe verbroken worden ?

  26. manuel

    Beste bloglezers. Het valt me op dat na mijn betoog, over meer vrijheid in jongenskleding, het gesprek volledig stil valt. Maar waarom ? Is het een te moeilijk gegeven en daarom weet men niet meer wat te zeggen ? Is het plots niet meer interessant omdat gelijkheid eens van de andere kant wordt bekeken ? Of beseft plots iedereen dat hier een vorm van ongelijkheid is waar we het liever niet willen over hebben ? Of valt “vrijheid in kleding” buiten het klassement van discriminatie ?
    De plaatjes vooraan tonen een aantal kinderen. Er wordt over kleuren gesproken en over de aard van het speelgoed maar men beseft niet eens dat meer dan de helft van de meisjes in “broek” staat afgebeeld en geen enkele jongen in rok of jurk. Dit onrecht wordt niet eens aangekaart. Hoe lang gaan jongens nog moeten wachten op de paradijselijke kledij die hen onthouden wordt ? Hoe lang gaan jongens nog in het geheim rokjes van hun zus moeten aandoen ? Hoe lang gaan ze hun dromen nog moeten verzwijgen omdat ze er niet durven over praten ? Wanneer gaan jongens ook eens verwend worden met fantasievolle decoratieve kleding ? Hoe vaak gaan we nog horen dat moeders blij zijn met de geboorte van een meisje omdat ze die zo leuk kunnen kleden ? Maar nee, gelijkheid in kledingkeuze kan niet. Het lijkt wel een misdaad. Het lijkt zelfs erger dan homo zijn. Daarom worden er in zowat elk land actiegroepen gevormd via de sociale media. Allemaal mannen die strijden voor meer kledingvrijheid en rokken en jurken tot hun mogelijkheden willen hebben. Het zijn vooral hetero-mannen, ongeacht graad van ontwikkeling, rang of stand, leeftijd of beroep. De ouderen onder ons hebben hun moeders nog weten opstarten met de broek. Ze hebben het aanvaard en het is gemeen goed geworden. Wij hebben nu ook het recht op begrip en acceptatie. Dus als je zoon of man eindelijk zover is dat hij de moed kan opbrengen om hierover te praten, geef hem dan je begrip en zijn vrijheid zoals wij mannen dat vroeger ook gedaan hebben.

    1. GreenEvelien Bericht auteur

      @manuel: De reden waarom dat er niet op je vorige reactie is gereageerd is omdat mensen op deze pagina komen voor mijn blog en daar soms op reageren. Het is echter geen discussieforum, ze mogen natuurlijk wel reageren op elkaars reacties, voor mij geen enkel probleem, maar dat gebeurt gewoon zelden op een blog.
      Wil je dus een discussie/gesprek starten, kun je daarvoor beter terecht bij een forum, succes!

  27. K Joosten

    Ronja de roversdochter van Astrid Lindgren is ook een leuk boek, dat gaf mij als jong meisje een broodnodig ander voorbeeld en liet mij meer mijn ‘wilde kant’ ontdekken en zorgde ervoor dat ik meer wou buitenspelen en in bomen wou klimmen enzo.

Laat een reactie achter

Graag enkel reageren op de inhoud van deze blog.

Wil je eerst de bovenstaande reacties lezen, misschien is je vraag al gesteld en beantwoord.

Heb je een persoonlijke vraag, ga dan naar Eco-advies.

Reacties met links naar commerciele producten of diensten worden niet toegelaten.

Je reactie is niet gelijk zichtbaar, omdat deze goedgekeurd dient te worden.

Reacties kunnen worden ingekort.

Je mag kritisch zijn, maar reacties die niet respectvol zijn, worden niet toegelaten.



Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.