Zwangerschap
Medicalisering van de zwangerschap
Een zwangerschap wordt tegenwoordig zo gemedicaliseerd. Maar een zwangere vrouw is helemaal niet ziek, in tegendeel, zij is in de kracht van haar leven, supergezond, want in staat een nieuw leven te geven. Dat is de gave van een vrouw en geeft haar een “trots oergevoel”.Ik snap dan ook niet waarom veel zwangere vrouwen zich laten behandelen als een “zieke patiënt”: iedere maand naar het ziekenhuis voor een echo en eventuele andere onderzoeken. Het woord “zieken-huis” zegt toch al dat het voor zieken is bedoeld, niet voor supergezonde vrouwen in de kracht van hun leven?
Begrijp me goed, ik vind het goed dat er medische zorg is. Ik ben niet iemand die zegt dat we terug moeten gaan naar vroeger, want het is een feit dat de geboortesterfte drastisch verminderd is. En als er complicaties zijn, dien je ook zeker van deze zorg gebruik maken. Maar bij een normale zwangerschap is een maandelijkse controle bij een vroedvrouw en eventueel een paar echo’s bij de gynaecoloog voldoende.
Vroedvrouw versus gynaecoloog
Naar mijn mening neemt een vroedvrouw als eerste uitgangspunt hoe jij je als vrouw voelt. En dan worden er onderzoekjes gedaan ter controle. Terwijl bij een gynaecoloog deze onderzoeken de basis zijn en aan de hand daarvan wordt geconstateerd hoe het met jou en de baby gaat. Oftewel bij een vroedvrouw ben je “subject” en bij een gynaecoloog “object”.Waar vroedvrouwen zwangere vrouwen juist kracht geven om de zwangerschap en bevalling zélf in de hand te hebben, zien gynaecologen naar mijn gevoel de vrouw als het lichaam waarin alles plaats vindt maar waar zij de kennis en expertise over hebben. Een vroedvrouw staat naast je terwijl een gynaecoloog boven je staat.
Misschien heeft het er mee te maken dat de meeste vroedvrouwen vrouw zijn en de vrouwelijke oerkracht respecteren, terwijl veel gynaecologen man zijn of in ieder geval een wetenschappelijke (rationele = mannelijke) opleiding genoten hebben.
Dit uit zich ook in het interieur: de huiselijke kamer van een vroedvrouw versus de steriele ruimte van een gynaecoloog. En een vroedvrouw heeft ruim de tijd voor een controle, deze duurt meestal een uur. Bij een gynaecoloog ben ik echter nog nooit langer dan 10 minuten binnen geweest.
Zwangerschapsonderzoeken niet zonder gevaar
Tijdens de zwangerschap kan op verschillende wijze de groei van de baby gecontroleerd worden. Dit kan door middel van echografie, doptone, fetoscoop en hoorn van pinard.
| 
| 
| 
|
| echo | doptone | fetoscoop | hoorn van pinard |
Niet al deze methodes zijn echter zonder gevaar.
Doptone
Ik dacht zelf altijd dat een echo meer risico's voor een baby gaf dan een doptone, maar dat blijkt niet waar te zijn.
Een doptone (waarmee je het hartje kunt horen) zendt ultrasoon geluid uit en dat wordt teruggekaatst door het bloed dat door het kindje zijn/haar slagaders stroomt. Vervolgens vangt het apparaat de geluidsgolven weer op en dit signaal wordt door de doptone hoorbaar gemaakt. Het geluid dat je hoort is een versterking van dit signaal. Zo kun je de doorstroming (het slaan) van het hartje horen.
Het ultrasone geluidsgebied begint vanaf ongeveer 18 kilohertz en loopt tot 800 megahertz (MHz). Ultrasone trillingen worden meestal opgewekt door omzetting van elektrische- of magnetische energie in mechanische energie.
Het luisteren naar harttonen van de baby vóór de 15-16 weken zwangerschap wordt ernstig ontraden! De baby is dan nog volop in ontwikkeling en de geluidsgolven die de doptone uitzendt zijn vele malen hoger dan met een echo, omdat een doptone deze continu uitzendt en een echo met pulsjes werkt.
Het luisteren naar het hartje vroeg in de zwangerschap (ook afhankelijk van lengte van het luisteren) zou gehoorschade kunnen opleveren. Mits er uitsluitend op medische indicatie wordt geluisterd en daarbij de richtlijnen worden gevolgd door de verloskundige (niet te lang luisteren) dan zou de doptone in principe niet schadelijk zijn voor de baby.
Harttonen luisteren is voor de verloskundige een korte momentopname waarbij zij het hartritme en de regelmatigheid van de hartslag beoordeelt. De baby reageert vaak op de doptone. Ze gaan schoppen, draaien om weg te komen van de doptone, alsof ze het niet prettig vinden. Het advies is daarom om maximaal 1 keer per week te luisteren (vanaf 15 weken dus!) en niet te lang, maximaal een minuut.
Echografie
Maar ook echo's zijn niet zonder gevaar:
- Miscarriage twice as common among those at risk for premature labor after ultrasound exposure compared to controls with the same risk status (Lorenz et al., 1990)
- Miscarriages after 16-20 weeks more common after ultrasound (Saari-Kemppainen et al., 1990)
- Ultrasound at 19-22 weeks and 32 weeks resulted in miscarriage rate 4x higher than those without ultrasound exposure (Davies et al., 1993)
- Ultrasound technicians significantly more likely to miscarry while pregnant (Taskinen et al., 1990)
- did little to benefit deformed babies, and those diagnosed by ultrasound were more likely to die before birth
- increased the premature birth rate
- increased the NICU (Neonatal Intensive Care Unit) use by 3x for babies diagnosed by ultrasound with growth restriction compared to undiagnosed IUGR (Intra-Uteriene Groei Restrictie) babies
- increased the false-positive rate of IUGR
- did not improve the outcome for women diagnosed with placenta previa
- increased the rate of unnecessary cesarean sections
- increased the rate of emotional trauma due to misdiagnoses by ultrasound screening
- increase in occurence of dyslexia
- increase in childhood hospital visits
- increase in speech problems
- increase in left-handedness (showing effects on the brain)
- decreased birth weight
Veilige onderzoeken
De vroedvrouw:
- meet de bloeddruk
- bepaalt suiker- en eiwitgehalte in de urine
- meet de buikomtrek
- bepaalt de ligging, hoogte en groei van de baarmoeder en de baby met haar handen
- voelt of er nog voldoende vruchtwater aanwezig is
- luistert naar de harttonen met behulp van een fetoscoop of hoorn van pinard
Mijn mening
Ik ben niet tegen medische wetenschap, ik wil enkel bewust maken dat er ook gevolgen zijn aan het gebruik van echografie en de doptone. Het is vervolgens aan iedere zwangere vrouw om zelf te beslissen welke keuzes zij hierin maakt.
Bevalling
Thuis versus ziekenhuis
Bij een zwangerschap zonder complicaties kun je het beste thuis bevallen, want daar ben je op je gemak, ontspan je dus beter en dat is toch wel het allerbelangrijkste bij een bevalling.Veel vrouwen (zeker in België) kiezen echter voor een ziekenhuisbevalling “voor het geval er iets mis gaat…..” Vanwaar die angst en onzekerheid? Nogmaals zwangere vrouwen zijn in de kracht van hun leven, ons lichaam is hiervoor gemaakt!
En het is een misverstand om te denken dat iedereen in het ziekenhuis gereed staat voor jouw bevalling. Deze mensen moeten ook opgeroepen worden, zowel overdag uit hun spreekuur/zaalvisitaties/operaties als ‘s nachts van hun huis. En dat duurt net zo lang als dat je thuis bevalt, het mis zou gaan en je naar het ziekenhuis gaat. Want in dat geval heeft de vroedvrouw ondertussen het ziekenhuis al gebeld en staat daar wél iedereen klaar als je aankomt.
In het ziekenhuis ben je vaak door allerlei meetapparaten gebonden om in bed te liggen. Terwijl bevallen liggend op je rug helemaal geen natuurlijke houding is. Je kunt veel beter verticaal bevallen omdat de zwaartekracht je dan helpt.
Vrijheid voor natuurlijke bevalling
De zwangerschap wordt steeds meer gemedicaliseerd en ook de bevalling vindt steeds vaker in het ziekenhuis plaats met allerlei medische ingrepen. In de Verenigde Staten komt in het ziekenhuis een natuurlijke bevalling zelfs haast nooit meer voor!Er is een documentaire "Freedom of Birth" over vrouwen en vroedvouwen die hun recht op een natuurlijke bevalling opeisen. De aanleiding voor deze documentaire was dat de Hongaarse vroedvrouw Agnes Gereb die thuisbevallingen begeleidt in de gevangenis is gezet, enkel vanwege het uitoefenen van haar beroep.
Mijn bevallingsverhaal: Geboorte Hugo
Negen maanden waren we letterlijk en figuurlijk vol verwachting van jou.
Gecompliceerde zwangerschap
We dachten een derde zwangerschap, nu weten we onderhand wel hoe het allemaal gaat. Ik wilde er deze keer lekker van genieten zonder de onzekerheden die je bij eerste zwangerschappen hebt.
Maar dat genieten was helaas niet bepaald het geval. Vanaf het begin van de zwangerschap waren er complicaties, waardoor we een paar keer vol angst acuut naar het ziekenhuis reden en vreesden voor jouw prille leventje. Gelukkig zagen we iedere keer jouw hartje nog kloppen!
Extra medische opvolging was noodzakelijk om de eventuele bijbehorende risico’s tijdig te kunnen constateren. Maar jij bleek het geweldig te doen!
Helaas deed je mama het minder goed, negen maanden was ik ziek, zwak, misselijk en moe. Viel regelmatig bijna flauw tijdens het lesgeven in de klas. Ik ben ook eerder moeten stoppen met werken omdat dit gewoon niet meer ging.
Thuisbevalling
Je broer Olaf was in Vlaanderen thuis bevallen, dat was echt geweldig.
Met je zus Linde durfden we een thuisbevalling niet aan, omdat de rit hier in de Ardennen naar het ziekenhuis drie kwartier is. En dan niet drie kwartier over een snelweg, maar allemaal bochtige binnenwegen waar altijd trucks vol boomstammen rijden die je niet kunt passeren.
En hoewel de bevalling van je zus zeer vlot verliep en ze in het ziekenhuis heel aardig waren, wilde ik bij een volgende bevalling echt niet meer in het ziekenhuis bevallen. Drie uur na de geboorte zat ik al met Linde in de auto naar huis, wilde daar zo snel mogelijk weg. Gewoon te druk, te veel mensen, gezoem van die ventilatie, steriele omgeving, verschrikkelijk!
Dus nu kozen we, ondanks de afstand, toch voor een thuisbevalling. En we hadden ons nu verzekerd bij een medische helicopter. Mocht het mis gaan, dan kwamen ze me met een helicopter ophalen. Weilanden genoeg hier om te landen.
Broer en zus bij de bevalling
Ook kozen we ervoor om je broer en zus bij de bevalling te laten zijn. Ze leefden negen maanden mee, gingen altijd mee naar het ziekenhuis en de vroedvrouw en keken zo uit naar jouw komst!
We hebben ze door middel van boekjes en foto’s goed voorbereid om wat er ging gebeuren.
Linde zei vaak dat als de baby komt, gaat mama “au” roepen, dan trok ze haar gezichtje samen en balde haar vuistjes om mama te imiteren die aan het persen is.
Geboorte Hugo
Op zondag 23 maart om vijf uur ‘s ochtends begonnen de weeën. Mijn vriend ging alles beneden klaar zetten voor de bevalling en de huiskamer warm stoken. Om half zeven werden onze kindjes wakker en we zeiden dat hun broertje geboren ging worden. Ze gingen met papa beneden ontbijten terwijl ik boven lekker alleen en in stilte de weeën opving.
De vroedvrouw kwam om half negen en luisterde af en toe even naar de hartslag van de baby en ging daarna weer naar beneden om mij in alle rust te laten zoals ik vantevoren gevraagd had. Ze bereidde alles beneden voor en ondertussen arriveerde ook de tweede vroedvrouw die van een uur rijden hiervandaan moest komen, want vroedvrouwen die thuisbevallingen doen zijn hier heel schaars.
Ik had het raam op de slaapkamer open en hoorde de vogeltjes fluiten. Olaf en Linde waren beneden aan het puzzelen en chocoladetaart met papa aan het maken. En af en toe kwam mijn vriend me fruit, thee en bouillon brengen.
Om elf uur kreeg ik persweeën en ben ik naar beneden gegaan waar ik op een matras bij de houtkachel ging liggen. En waar om half twaalf Olaf en Linde hun broertje en onze zoon Hugo geboren zagen worden.
Ik wil een bevalling niet romantiseren, natuurlijk is het pijnlijk. Maar de omstandigheden thuis in mijn eigen bed met buiten de fluitende vogels, geen gestress om naar het ziekenhuis te rijden, vroedvrouwen die je rust respecteren, de kindjes niet naar een oppas brengen maar gewoon thuis in de vertrouwde omgeving en die hun broertje geboren zien worden, bevallen bij de houtkachel, het was allemaal echt super!
Kraamtijd: rust en hechting
Na de bevalling heeft Hugo uren bloot op mijn borst gelegen, uiteraard wel met mutsje, sokjes en toegedekt met een dekentje, voordat hij aangekleed werd om zo de hechting te optimaliseren.
We hebben pas ‘s avonds familie gebeld en tevens de eerste dagen geen kraambezoek ontvangen, ook niet van familie.
We wilden namelijk eerst met ons eigen gezinnetje genieten in alle rust van ons zoontje en broertje. Tijd hebben voor elkaar en de nieuwe gezinssituatie.
Ook hebben we geen kraamhulp aangevraagd. Bij de geboorte van Olaf hadden we die wel maar na twee dagen al weer weggestuurd, we vonden het niks een vreemde in huis in zo een intieme periode. Mijn vriend is gewoon thuis en doet het huishouden liever zelf, vooral in de kraamtijd.
Voor ons is rust en hechting in de kraamtijd het allerbelangrijkste!
Betekenis “Hugo”
We wilden een naam die zowel in het Nederlands als in het Frans gangbaar is. De naam “Hugo” betekent “denkende geest, verstand”. En dit wordt uiteraard prachtig symboliseerd door een uil, vandaar dat we als geboortekaartje een houten uiltje hebben verstuurd.
Hout vanwege de natuurlijke “eco” uitstraling.
Geluk
We zijn intens gelukkig met de geboorte van ons zoontje, heel blij dat hij gezond is en dat de bevalling zo goed verlopen is. We realiseren ons hoe onbetaalbaar waardevol dit is.
We willen graag Olaf, Linde én Hugo een vreugdevolle en zorgeloze kindertijd en uiteraard ook duurzame toekomst geven.
Welkom Hugo!
