Vegan-suikervrije opvoeding

Een vaak terugkerende vraag is of de vegan-suikervrije opvoeding van onze kindjes niet voor problemen zorgt op school en feestjes?
Het antwoord wordt voornamelijk bepaald door hoe jij daar als ouder mee omgaat.

Sinds kort gaat ons zoontje naar school en we hebben bij de kennismaking gevraagd of zij onze vegan-suikervrije leefwijze een probleem vonden? Door het te vragen en niet te eisen, staan mensen er vaak positiever tegenover. Het gaat er dus niet alleen om wat je vraagt, maar ook hoe je het vraagt.
Ook gaan we niet gelijk een heel betoog afsteken waarom we vegan eten, als mensen daar geïnteresseerd in zijn, vragen ze daar wel om en anders willen we niet de “predikant” uithangen. Door onze keuze niet aan anderen op te dringen, laat je mensen in hun waarde, ik respecteer hun eetwijze en ik hoop dat zij ook onze wensen respecteren.

De juffrouw vroeg om een lijst met producten waarvan we willen dat Olaf die niet eet en wat mogelijke vervangers zijn, omdat ze ook wel eens in de klas eten bereiden.
We hebben haar ook een zak met doosjes rozijntjes gegeven en gevraagd als er getrakteerd wordt om Olaf dan rozijntjes te geven.

Morgen is er ter afsluiting van het schooljaar een bbq. Daar gaan we zeker naar toe, lijkt ons gezellig, zo leren we de kindjes en hun ouders van Olaf zijn school beter kennen.
We hadden gevraagd of wij ons eigen eten zouden meenemen, dat is voor hen net zo gemakkelijk en zo zijn wij zeker dat we iets lekker eten. Want soms willen mensen heel lief bedoeld iets voor jou kopen, maar omdat ze het zelf niet eten, weten ze dus niet wat wel en niet lekker is en zit je met een smakeloze burger op je bord, waarvan je je verplicht voelt om die op te eten.
Maar ze vonden het geen probleem om voor vegan eten te zorgen. Dus we laten ons lekker verrassen, ben benieuwd!

In het verleden waren we wel eens minder principieel en aten we vegetarisch als we ergens uitgenodigd waren. Maar als je de ene keer vegetarisch eet, kun je moeilijk een volgende keer opeens wél een vegan maaltijd wensen. Dus vragen we nu altijd om vegan eten.
Plus vind ik dat als geen enkele vegan het uitdraagt, dan blijft het uitzonderlijk!

Olaf vindt onze voedingswijze vanzelfsprekend, hij is natuurlijk niet anders gewend. Als we ergens op bezoek zijn waar anderen wel vlees, vis, zuivel en suiker eten, is hij soms wel nieuwsgierig en wil hij dat ook pakken. Maar we zorgen er dan voor dat we hem iets anders kunnen aanbieden. We leggen altijd de nadruk op wat hij wél in plaats van op wat hij niet mag eten!

Natuurlijk zullen andere kindjes hem binnenkort vragen gaan stellen. Op hem daar op voor te bereiden hebben we twee prachtige kinderboekjes over veganisme gekocht.

Het boek Krachtvoer staat vol met positieve argumenten op een kinderlijk eenvoudige wijze gebracht, heel knap!
Kinderen worden er niet lastig gevallen met de ellende van de bio-industrie of met de negatieve effecten van vleesconsumptie op het klimaatprobleem. Ze worden aangesproken met leuke dierenweetjes en het boek past daarom helemaal in hun belevingswereld.
Wel een minpuntje, ik vind de illustraties niet geweldig. Ik vraag me af waarom hoofden in kinderboeken vaak zo onrealistisch vormgegeven zijn?

Het boekje En de koe zei boe gaat over een koe die een hele volle uier heeft.
Iemand moet haar uier leegdrinken, maar wie?
Dit boekje is trouwens ook verkrijgbaar bij uitgeverij Atalanta.

Sommige mensen vinden dat we onze kindjes belasten met onze principes. Maar carnivore ouders belasten hun kind toch ook met het eten van vlees? Of is er dan geen sprake van belasting?
Als ouders geef je toch altijd je eigen normen en waarden mee aan je kindjes.

Soms zeggen ze dat onze kinderen gepest zullen worden omdat ze “anders” zijn. Maar dat is enkel een angst van carnivore ouders. Want ik heb zelf als vegetarisch kind nooit een rare opmerking daarover gekregen, enkel nieuwsgierigheid en zelfs respect. En er was een klasgenootje die na het horen van mijn motivatie ook vegetariër werd!
Of je wel of niet gepest wordt, heeft meer met je uitstraling te maken dan met het onderwerp waarover je gepest wordt. Als je zelf overtuigd en trots bent op je principe, dan word je geen mikpunt van pesterijen. Het is dus van belang dat je je kind zekerheid meegeeft, maar dat geldt uiteraard in het algemeen en niet enkel voor suikervrije en vegan (op)voeding.

Kinderen hebben de toekomst in handen. En wij willen als gezin graag een bijdrage leveren aan een milieuvriendelijke en gezonde toekomst!

Lees ook:
Gezond snoepen


Vind je deze blog inspirerend?
Steun onze vereniging, word donateur en geniet van de voordelen!


Mijn nieuwe blogs over onze eco-lifestyle in je mailbox?
Schrijf je dan in op de Nieuwsbrief.


Of neem een kijkje in mijn Webwinkel of Boekenwinkel waarmee je onze vereniging ondersteunt zonder dat het jou extra geld kost.


20 thoughts on “Vegan-suikervrije opvoeding

  1. Marit

    Leuk om te lezen! Onze Nora gaat binnenkort naar school en eet suikervrij, glutenvrij, zuivelvrij, eivrij, sojavrij en notenvrij. Hier eten we dus wel met mate vis of vlees. En ja, onze kinderen zijn dus wel ‘anders’. (En veel kinderverjaardagen vermijd ik bijvoorbeeld ook, ik vind ze te jong om dat goed te kunnen scheiden en wil niet dat ze zich afgewezen voelen.) Maar of ze daarom gepest zullen worden? Dat hangt helemaal af van hoe ze er zelf in staan… Nora kan inmiddels heel goed vertellen wat ze wel en niet eet en waarom, ze begrijpt het ook en heeft er weinig moeite mee. Het verschil tussen gepeste en niet gepeste kinderen is vaak vooral hoe het kind zich zelf voelt over zijn ‘anders zijn’. Hoe je verwacht dat anderen naar je kijken bepaalt grotendeels de reactie die je krijgt. Dus als happy healthy vegan komt het met Olaf vast goed! 😉

    (carnivoor moet denk ik zijn omnivoor… ik hoop niet dat er carnivore ouders bestaan ;))

    Lijkt me leuk om meer van je te lezen!

    Lieve groet,

    Marit

  2. Wendy

    Hej, geweldige website! Ik ken ook een goed boek: Veganisme, een manier van leven door Mirjam Vaes uit 2005 (NL) Ik put veel inspiratie uit je links naar websites met vega recepten en lijst met vega boeken. Misschien kan je dit boekje ook toevoegen daar.

    Bedankt voor je inspirerende website en doe vooral zo voort 😀

  3. pinquiniusch

    @Wendy, Ik ken toevallig de schrijfster van “Veganisme een manier van leven.”

    Zij eet nu weer vlees e.d. maar dan wel een bescheiden hoeveelheid duurzaam/lokaal geproduceerd spul en niet een heleboel bioindustrie spul. Want de bioindustrie daar is zij uiteraard nog steeds fel tegen.

    De mens is een omnivore diersoort, mensen die ook vlees eten zijn dus geen carnivoren, dat is veganistenpropaganda, die ik van weinig kennis en/of respect vind getuigen.

  4. Duurzaam voor Minder

    Bananenmuffins suikervrij:
    200 gr (volkoren)bloem
    75 gr olie of margarine
    2 grote rijpe bananen
    2 theelepels bakpoeder
    2 eieren (of eivervanger)
    evt scheutje (amandel)melk

    1/2 banaan in plakjes snijden, op de bodem van ingevette cupcake- of muffinvorm leggen
    rest van de banaan pureren met de bloem, olie, bakpoeder en ei(vervanger). Het beslag is goed als het lobbig is en langzaam druipt. Als het beslag te dik is kan er wat (amandel)melk worden toegevoegd. Is het beslag te dun, voeg dan nog wat bloem toe.

    In een voorverwarmde oven op 180 graden in ongeveer 15 minuten garen.

      1. Liesbeth

        Dag Evelien, nog even een vraagje over het B12-supplement. Mijn zoontje is 6 en het enige dierlijke voedsel dat hij (af en toe) eet zijn de eieren van onze kippetjes. Hij neemt van Solgar de kindertabletjes (multivitamines), maar daar zit natuurlijk niet zoveel B12 in. Ik las in je blog dat jullie wekelijks 2 kauwtabletjes B12 1000 innemen. Is het juist dat je daar ook jouw kindjes mee bedoelt? Of hebben zij een kleinere dosis nodig? Groetjes

  5. Bart

    Puike website & dito levenswijze!
    Mijn vraagje: is het nodig B12-pillen te nemen? Als we van iets pillen moeten nemen, dan klopt er toch ergens iets niet?
    Nog een ander vraagje, Evelien: ik las dat soya producten in verband met hormonen niet helemaal gezond zijn, en zeker niet voor kleine jongetjes. Wat is jouw mening daarover?

    1. GreenEvelien Bericht auteur

      @Bart: Als je vegan eet, moet je echt wel B12-pillen nemen.

      Micro-organismen zoals bepaalde bacteriën, fungi en algen kunnen B12 produceren. Planten noch dieren maken de vitamine aan. Planten kunnen er echter mee gecontamineerd worden wanneer zij in aanraking komen met bodembacteriën die B12 produceren. Dierlijke voeding is enkel rijk aan B12 omdat dieren planten eten die ermee gecontamineerd zijn of omdat het aangemaakt wordt door de bacteriën die in het darmstelsel van de dieren leven.
      Bron: Eva

      Wat je vraag over natuurlijkheid:

      Om echt gezond te zijn, moet een bepaalde voedingswijze niet enkel geschikt zijn voor een groep enkelingen, maar moet ze het mogelijk maken de zes miljard mensen op aarde te laten gedijen, alsook een vreedzame en blijvende coëxistentie te bereiken tussen de mens en alle andere levende wezens. Vanuit dit standpunt lijkt de meeste natuurlijke adaptatie voor de meeste (mogelijks alle) mensen in de moderne wereld een veganistische voedingswijze. Er is niets natuurlijks aan de verschrikking van de moderne dierenfabrieken en hun poging om levende, voelende wezens te reduceren tot machines. Door ervoor te kiezen B12 te halen uit verrijkte voeding of uit B12-supplementen, verkrijgen veganisten hun B12 van dezelfde bron als alle andere dieren op deze planeet, namelijk van micro-organismen, en dit zonder dieren te doen lijden of schade te berokkenen aan het leefmilieu.
      Bron: Eva

      Op je vraag of soja ongezond is vind je op de website van de Vegetariersbond meer informatie.

  6. poppedeine

    Ik werd in de jaren 80 ongeveer van de ene op de andere dag macrobiotisch opgevoed. Vooral in het begin vond ik dat heel moeilijk. Geen snoep of taart op een verjaardag. Mn zusje en ik gingen door de buurt om snoepjes te vragen. Ook veel leuke herinneringen hoor… Het lekkere van warme havermoutpap en eigen gebakken brood…heerlijk! Deze leefwijze was in die tijd echt extreem, tegenwoordig is het veel normaler. Nu ben ik veganistisch. Heb mn dochter ook zo opgevoed. Twee jaar geleden wilde ze graag vlees eten, ze was puber, haar zelf de keuze gelaten. Ze heeft een jaar vlees gegeten bij anderen. Zelf kon ik het niet over mn hart krijgen het klaar te maken. Nu is ze weer iets ouder en is het haar eigen mening van binnenuit dat ze geen vlees meer wil.

    1. GreenEvelien Bericht auteur

      @poppedeine: Mooi om je verhaal te horen!
      Onze kindjes mogen later ook zelf kiezen of ze wel of geen vlees gaan eten, wij geven ze nu onze normen, waarden een argumenten mee, maar zij zijn uiteraard vrij om het later zelf in te vullen naar hun keuze.
      Want onze kindjes komen uit ons, maar zijn daarom niet ons bezit. Wij hebben (enkel) de eer ze te mogen begeleiden met liefde, trots en zelfvertrouwen in hun pad naar volwassenheid, waarin zij steeds meer hun eigen keuzes en eigen richting zullen kiezen.

  7. Nienke Dogger

    Hallo Evelien,

    Zojuist deze blog gelezen. Heel interessant, dank je wel!
    Ik vind het heel mooi hoe jullie in de (op)voeding van jullie kinderen staan, maar aansluitend op jouw laatste reactie hier is mijn vraag: wanneer mogen jullie kinderen die eigen keuzes gaan maken?
    Nu zijn je kindjes nog klein, maar wat als ze over een paar jaar wel graag een snoepje willen tijdens een traktatie? Die rozijntjes zullen op een gegeven moment niet meer voldoen. Of een worstje op de BBQ bij school? Ik ben zelf vegetarisch maar mijn kinderen zijn dol op vlees, ik kan en wil hen niet verbieden om dat af en toe bij bijvoorbeeld opa en oma te eten.
    Of televisie bij het vriendje/vriendinnetje? Misschien kennen ze het nu nog niet maar komen ze er eenmaal mee in aanraking dan wordt het een stuk moeilijker om het te verbieden. Dat merk ik zelf ook met bijvoorbeeld een ipad. Het trekt ze aan of ik dat nou leuk vind of niet.
    Hun wereld zal groter worden, jullie rol/invloed steeds kleiner. Het zal steeds moeilijker worden om helemaal vast te houden aan je idealen in een wereld die zo anders denkt en doet. In hoeverre kun je dit loslaten / mee bewegen met je kind? Dat is iets waar ik nieuwsgierig naar ben 🙂

    Groetjes, Nienke Dogger

    1. GreenEvelien Bericht auteur

      @Nienke Dogger: Dat is een steeds terugkerende vraag, in mijn blog Gezond snoepen gaat het in de reacties daar ook over.

      Deze week hadden ze toevallig BBQ op school, we hebben zelf vegan worsten en glutenvrij brood voorzien, zo kunnen zij ook meedoen. Want het is niet dat wij gezondheid-goeroe’s zijn hoor, ze mogen ook zeker lekker genieten!

      En natuurlijk komen ze straks in de puberteit en zullen ze alles gaan doen wat niet “mag”, dat moet ook, dat hoort bij die levensfase. Ze horen hun eigen identiteit te ontdekken!
      Als je als ouder van klassieke muziek houdt, zul je je kind stimuleren om naar de muziekschool te gaan. Als je als ouder sportief bent, zul je kind stimuleren om te gaan sporten.
      Het kind van muzikale ouders, zal in zijn/haar puberteit ipv klassieke muziek naar death-metal-rock gaan luisteren. Het kind van sportieve pouders zal in de puberteit waarschijnlijk languit hele dag voor tv met zal chips gaan liggen. Hoeft niet, maar je kunt het wel verwachten, een puber zet zich af tegen zijn/haar ouders.
      Een eco-kind zal in de puberteit met een brommer naar McDonalds gaan rijden. Alleen jammer voor hen dat die er niet is in de Ardennen ?

      Natuurlijk zullen onze kinderen als ze groter worden waarschijnlijk een keer vlees en suiker gaan eten. Ik zal het niet stimuleren, maar dat kun je nu eenmaal wel verwachten.

      We geven onze normen en waarden mee, plus ook de argumenten waarom we dat zo doen. Wat zij daar mee doen, is geheel aan hen.
      Het zijn mijn kinderen, maar daarom zijn ze nog niet van mij, ze dus niet mijn bezit. We hebben enkel de eer om ze te begeleiden op hun levenspad!

Laat een reactie achter

Graag enkel reageren op de inhoud van deze blog.

Wil je eerst de bovenstaande reacties lezen, misschien is je vraag al gesteld en beantwoord.

Heb je een persoonlijke vraag, ga dan naar Eco-advies.

Reacties met links naar commerciele producten of diensten worden niet toegelaten.

Je reactie is niet gelijk zichtbaar, omdat deze goedgekeurd dient te worden.

Reacties kunnen worden ingekort.

Je mag kritisch zijn, maar reacties die niet respectvol zijn, worden niet toegelaten.



Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.